<%@ Language=JavaScript %> china radio international
• د سی ار ای پښتو• China ABC• د بريښناليک پته
China Radio International
د چين په باب خبرونه
نړيوال خبرونه
  د روانو چارو په باب خبرونه
  داقتصادي چارو په باب خبرونه
  د کلتوري چارو په باب خبرونه
  دساينس او تکنالوژۍ په باب خبرونه
  سپورټي خبرونه
  نور خبرونه

د چين اصلاحات او ورخلاصون

ښځې او ټولنه

ژوند په چين کي

رنګارنګ ګلونه
(GMT+08:00) 2005-12-11 16:45:41    
سخاوت نه دی قربانی ده

cri

وايی چه په صدر اسلام کی اسلامی ورورولی ډيره ټينګه وه او مسلمانانو درحم او عاطفی ډير ښه مثالونه قايم کړی دی چه يو مثال يی د څو تنو اصحابو هغه قصه ده چه د غزا په ميدان کی د تندې له لاسه د مرګ په انتظار کی وو او يوه صحابی په ډير مشکل دوی ته لږې اوبه راورسولی چه ټولو ته نه بسيدې . دا اوبه چه په دغسی تنده کی يوه ته وړاندې شوې هغه د پېرزوينې او لورينې له مخی اشاره وکړه چه هغه بل ته يی ورکړه ، هغه هم په همدغسی عاطفه له خپل ځانه هغه بل مستحق وګاڼه او دغه کار تسلسل پيدا کړ ، کله چه اوبه وروستی سړی ته ورسيدې دغه څو تنه جل وهلی په حق رسيدلی وو او اوبه همدغسی پاتې وی .

دې پيرزوينی څو تنه يو له بله قربانی کړه ، مګر د قربانی او لورينی ډير ښه يادګار يی نورو ته د عملی درس په صورت پريښوده او دوی ته يی هم ابدی حيات وباخښه .

پوهيږۍ ! دا قصه څنګه راياده شوه ؟

سږ کال په افغانستان کی اوبه بيخی لږې وې او د تندې ډير لوی خطر موجود دی چه د کربلا ياد تازه کوی .

له دې تندې سره لوږه هم ملګری ده ، زمونږ څاروی د وچکالی په وجه واښه نه مومی او په ځينو ځايو کی د څکلو اوبه هم نشی پيدا کولی . په همدغه وجه حکومت او شوری د اجبار له مخی دا قانون پاس کړ چه خپلې رمی د نورو ملکونو قصابانو ته وسپاری ، په همدغه حال کی چه واښه ( علوفه ) زمونږ حياتی مسئله ده او حکومت پخپله خط مشی کی ييره مهمه ښودلی ده بيا هم حکومت ( د اوريدو له مخی ) زمونږ ايرانی وروڼو ته اجازه کړې چه زرهاو غواګانې او غوايی د څر لپاره د افغانستان ورشو ته راولی او زمونږ له وښو او علوفې څخه جايزه استفاده وکړی .

په دغسی حال کی له ايرانی وروڼو سره دغه راز مرسته زمونږ ته د صدر اسلام د تږو او جل وملو قصه رايادوی چه له ځانه يی په بل باندی پيرزوينه ډيره وه .

په داسی وخت کی چه سړی د مجبوريت په حکم بل ته د ګدايی کچکول نيسی له نورو سره دغسی مرسته ډيره لويه قربانی ده . په رښتيا چه مونږ د خودخواهی له مقام نه بير شوی او د غير خواهۍ درجې ته رسيدلی يو .

خپل څاروی له لاسه ورکول د يوه ګاونډی هيواد د څاروی وقايه کول سخاوت نه دی ايثار او فداکاری ده چه مونږ يی کوو ، مګر افغانی همت او خاصيت اجازه نه راکوی چه خپل احسان اعلان کړو که څه هم خپل استرحام اعلانوو يعنی خير غوښتل نه پټوو او خير رسول پټوو .

خدای دی وکړی چه په دغسی نيک کار څوک انتقاد ونکړی او له ملی مصلحت نه يی لری يا مخالف ونه ګڼی !