لي باي د چين د تانګ  په سلسله کي داسي شاعر و چه د ډير خوبين ، مغرور  او  أزاد او طبيعي خاصيت  په درلودلو سره يي  د وخت د منورينو او پوهانو نمايندګۍ وکړه .  لي باي  د شمال لويديځ  چين د ننن ګان سو په ولايت کي په يوې شتمنې کورنۍ کي وزيږيده او د شل کلنۍ څخه يي د هيواد بيلا بيلو ځايونو ته  په سفر پيل وکړ او ډير زيات نامتو شعرونه يي وليکل . که څه هم په هغه وخت کي د چاپ او ترانسپورت اسانتياوې نه وې ، خو د منورينو او پوهانو ترمنځ  د متقابل تګ راتګ له لاري د لي باي شعرونو ډير شهرت وموند . 

  په پخواني زمانه کي د سلطنتي ازموينې له لاري د حکومي دندې لاس ته راوړل د وخت د پوه لرونکو کسانو ارزو وه ، لي باي  په اوه سوه دوه څلويښتم کال کي مرکز چان ان ته لاړ او د ملګرو په سپارښتنه او  خپلو ښکلو شعرونو په سلطنتي اکاډمي کي شامل شو .

 لي باي يو مغرور سړی و او د حکومتي فساد څخه يي ډير نفرت وکړ او و يي غوښتل چه امپراطور ده ته درنده دنده ورکړي څو چه خپل سياسي استعداد استعمال کړي . خو امپراطور هغه يوازي د سلطنتي شاعر په توګه وباله . په داسي حال کي لي باي له مرکز چن ان څخه ووت او د هيواد بيلا بيلو ځايونو ته يي په سفر پيل وکړ .

  لي باي د خپل ژوند زياتره موده د سفر په ترڅ  کي تيره کړه او په دي موده کي يي د ښکلو طبيعي منظرو د ستاينې دپاره زيات شعرونه ولکيل چه ځيني شعرونه يي لا تر اوسه پوري د چينايانو د زده کړي او استعمال دپاره دي . لي باي په خپل ټول ژوند کي ډير زيات شعرونه وليکل چه تر اوسه پوري نهه سوه شعرونه او شپيته اثرونه ساتل شويدي .